Avatar 2: Istota wody

Avatar 2: Istota Wody, obejrzałem ponownie.

W międzyczasie w przestrzeni pojawiło się mnóstwo recenzji – jedne chwalą dzieło Jamesa Camerona, inne nie – bo film brutalny, dużo walki, przemocy, bo długi jest itp. itd.

Dla mnie ten film, podobnie jak pierwsza część, jest o życiu, o NAS, ludziach. Faktycznie, w tej części walki jest dużo – a jak jest na świecie dzisiaj? Inwazja na Ukrainę, konflikty zbrojne w Afryce, Syria, rządy uzbrojonych ludzi w Amazonii – przemocy, zamiast ubywać, przybywa. Możemy chować głowy w piasek i udawać, że tego nie ma a jednak – świat jest pełen przemocy, walki i konfliktów zbrojnych. I to też Avatar pokazuje – są ludzie, którzy dążą do władzy, do pieniędzy za wszelką cenę – zawsze jest coś, co można gdzieś znaleźć, zawłaszczyć i potem sprzedać.

Moją uwagę, tym razem, przykuło coś innego. O czym jest druga część Avatara?

Tytuł mówi „Istota wody”.

Woda pokrywa większość planety, na której żyjemy. Woda to ponad 70% zawartości ludzkiego ciała! Woda to także symbol…żeńskiej energii. Kobiecości.

Kiedy przeprowadziłem w swojej głowie ten wywód spojrzałem na Avatara z tej perspektywy. I co zobaczyłem?

Że kiedy Na’avi a lasu pojawiają się u Ludzi Morza to wodzowie (mężczyźni) rozmawiają ale najważniejsze kwestie wymieniają między sobą ich żony i to kobieta decyduje, czy przybysze mogą zostać, czy też nie. Wielki, władczy mężczyzna spojrzeniem pyta żony a ona wyraża zgodę.

Kto uczy przybyszów życia w wodzie? Córka wodza – kobieta. To ona dzieli się wiedzą i wprowadza ich w nowy świat.

Kiedy Jake Sully ma stanąć do ostatecznej walki i uratować córki prosi swoja żonę o wsparcie – wie, że sam nie da rady.

Dla mnie ta część Avatara jest o poszanowaniu żeńskiego pierwiastka i kobiecości właśnie. Istota wody. „Woda łączy wszystko, co jest. Przed narodzinami, jak i po śmierci. Nie ma początku i nie ma końca”.

Stadu tulunów przewodzi krowa, podobnie jak w przyrodzie – chmarę łań prowadzi licówka, nigdy samiec – byk. W przyrodzie to kobieta jest przewodniczką stada, nie mężczyzna.

Zauważyłem też coś jeszcze – kobiety w tym filmie szanują mężczyzn. Nie robią im awantur przy innych, nie podważają ich zdania ani opinii – jeżeli już, to jeden na jeden a wtedy mężczyzna to przyjmuje. Jest wsparcie męskiego od żeńskiego i jest wsparcie żeńskiego od mężczyzny. To jest wymiana w szacunku.

Kolejny aspekt to wojowniczość kobiet – patrzę na wojowniczki w Avatarze, na matki, na samice w przyrodzie i wiesz co? Mam wrażenie, że one są bardziej bezwzględne, bardziej niebezpieczne, mają w sobie mniej zawahania. W przyrodzie lwy (symbole mocy i władzy) boją się samic, które z łatwością stają w obronie młodych.

Tak, dla mnie ten film jest wielopłaszczyznowy, dotyka tylu różnych aspektów…a wszystko wokół wody – istoty życia. Męskim pierwiastkiem jest ogień – bez ognia da się żyć. Kobiecym woda – ile można przeżyć bez wody?

Ciekaw jestem, co Ty zobaczyłeś/zobaczyłaś w „Istocie wody”.

Tymoteusz